مشاوره و اجرای انواع آب بندی سازه های بتنی

با توجه به تجربیات گذشتگان در رابطه با آب بندی بتن، ساخت و اجرای انواع سازه و مخازن بتنی با کاربردهای متنوع از جمله مخازن آب شرب، تصفیه خانه ها و فاضلاب طول عمر بتن از اهمیت ویژه ای برخودار بوده است. چرا که این سازه ها همیشه در معرض نفوذ مواد شیمیایی خورنده و تحمل بار آب هستند، که باعث شده تا مواد بتنی ساخته شود و به آن اصطلاحا آب بند کننده یا مواد آب بندی بتن گویند. از آنجا که هدف ما حفظ و نگهداری آب به مدت طولانی جهت انجام استفاده بهینه از آب و دیگر فرایندهای علمی و کاربردی است، آب بند بودن بتن و بالا بودن عمر بتن از خصوصیات بارز بایستی باشد. بدین معنی که اگر سازه برای استفاده ساخته شد در مدار توسعه یک کشور یا شهر که جزو زیر ساخت های آن محسوب میشود دچار مشکل آبدهی یا خوردگی نشود.

در صورتی که ساخت ها دچار مشکل آبدهی یا خوردنگی شوند، کلیه هزینه های مربوطه اتلاف، بیهود خواهد بود و به نتیجه دلخواه و مطلوب به عمل نخواهد رسید. بتنی که در یک سازه ی نگهدارنده آب استفاده میشود، قطعا در معرض فرسایش آلودگی های آب و خاک، فرسایش هوا و سیکل ذوب و انجماد قرار می گیرد پس نفوذناپذیر بودن و آب بند بودن بتن بسیار مهم است تا بتوانند مانع نفوذ آب و یا سایر مواد بشود. نفوذ ناپذیری بتن به عواملی چون اندازه سنگدانه ها و شکل آن ها، نوع سیمان مصرفی استفاده از پوزولان ها، نسبت آب به سیمان، پرداخت بر روی سطح یا خوب ویبره زدن، در اصل نحوه قرارگیری سنگدانه ها در کنار هم هنگام بتن ریزی، شرایط آب و هوا، نوع آب مصرفی، دیگر عوامل تاثیر گذار که باعث یکدستی و تمیز اجرا کردن و رعایت اصول کاری میباشد.

بتن یکی از مواد بسیار مهم در صنعت ساخت و ساز میباشد که دارای مقاومت خوبی است. اما ضعف های خود را نیز دارد که این ضعف ها معمولا در برابر نفوذ آب و مواد شیمیایی و تغییرات شرایط محیطی و بارگذاری قابل ملاحظه است چرا که باعث تضعیف بتن میشوند. به همین دلیل استفاده از مواد افزودنی بتن و انجام آزمایش های مختلف جهت آب بندی بتن بر روی نمونه های آزمایشگاهی ساخته شده از مواد و مصالح موجود در کارگاه توصیه میشود تا با رفتار بتن و معیار های محاسباتی بر طبق آیین نامه مورد بررسی قرار بگیرد تا دچار هدر رفت هزینه ها و زمان نگردد.

افزودنی آب بند بتن

آب بندی سازه های بتنی در حین عملیات همانند پیشگیری قبل از درمان و واکسینه شدن در مقابل بیماری می باشد بدین ترتیب شما با استفاده از مواد افزودنی آب بندکننده در واقعه نه تنها بتن و سازه ی خود را مقاوم کردید بلکه طول عمر آن را نیز افزایش داده اید و بر طبق آیین نامه جلو رفته اید از جمله مصالحی که می توان جهت آب بندی و افزایش مقاومت فشاری و کششی و ... استفاده کرد شامل: روان کننده ها، فوق روان کننده، ابر روان کننده ها، میکروسیلیس، ژل میکروسیلیس، دوغاب میکروسیلیس، مکمل بتن، الیاف، واتراستاپ ها و پوشش های دو جزیی، پودر و مایع مواد آب بندی که در شرکت گروه صنعتی بتن آرپوم تولید و عرضه میشود، تهیه کنید.

یکی دیگر از موادی که می توان به عنوان افزودنی موثر در آب بندی بتن به آن اشاره نمود، انواع واترپروف (پودری و مایع) می باشند که با اضافه شدن به بتن کمک شایانی به آب گریز بودن نهایی بتن و در نتیجه آب بندی آن می نمایند. استفاده از ژل میکروسیلیس نیز به عنوان جایگزینی مطمئن براي استفاده همزمان فوق روان کننده و پودر میکروسیلیس، جای خود را در بتن ریزی و ساخت سازه های آبی باز کرده است.

علاوه بر بالا بردن مقاومت نهایی بتن، نفوذناپذیری قابل قبول آن را تا حدود زیادی تضمین می نماید. مطالب مهم دیگری که در آب بندی بتن حین اجرای سازه بتنی حتما باید مد نظر قرار بگیرد، استفاده دقیق و بدون خطا از انواع واتراستاپ ها در محل درزهای انبساط و اجرایی و مخصوصا محل اتصال کف سازه به دیواره آن می باشد که اتصالات سرد را آب بندی نموده و کمک زیادی به دفع فشار آب و افزایش مقاومت سازه در مقابل فشار آب در محل های تنش که همان کنج سازه هستند، می نماید.

آب بندی ثانویه یا آب بندی پس از ساخت سازه با وجود رعایت کردن نکات مهم اجرایی در حین ساخت سازه جهت آب بندی، باز هم در برخی موارد سازه بطور کامل آب بند نمیشود و دچار تراوا میشود. بخاطر دلایلی مانند زمان خوردن به پروژه و مشکلات اپراتوری و خطاهای نیروی انسانی در شرایط منطقه ای پروژه، امکان آب بندی مطلق در مخلوط ناهمگنی همچون بتن به سختی میسر می باشد. برای حل این معضل و جهت افزایش طول عمر مفید سازه و همچنین برای آب بند نمودن سازه های قدیمی دو راه وجود دارد:

1. استفاده از پوشش های آب بند کننده بر روی سطح بتن (پوشش اپوکسی و یا سیمانی-پلیمری)
2. مواد نفوذگر برای اعمال روی سطح بتن.

از جمله مصالحی که به بتن ساخته می توان به کار برد:

• نفوذگر بلور ساز پودری
• نانو پروف
• آب بندهای پلیمری
• آنی گیر
• واتراستاپ پی وی سی
• واتراستاپ واترپروف بتن
• بنتونیتی، محافظ نما

اساس کار این روش آب بندی ایجاد یک لایه جدا کننده بین آب و سطح بتن می باشد که درگذشته به دلیل ارزان بودن و سهولت اجرا موارد استفاده ی زیادی داشت. اما همواره یکی از معایب اصلی این روش این بود که در صورت تخریب و از بین رفتن قسمتی از لایه جدا کننده، آب و یون های مخرب توان دسترسی به پشت این لایه را خواهند داشت و در حقیقت به کل سازه دسترسی پیدا می کنند و باعث نفوذ در بتن و تخریب تدریجی سازه می شوند. امروزه این روش، روشی قدیمی و تقریبا منسوخ محسوب می شود.

این روش آب بندی بدون شک بهترین و کامل ترین روش آب بندی ثانویه سازه محسوب می شود. اساس کار این روش اعمال مواد آب بندی مخصوص بر روی بتن است. این مواد نفوذگر با نفوذ در بتن باعث انسداد کلیه لوله های موئین و منافذ به جا مانده از تبخیر آب بر روی بتن می شوند و با کریستاله شدن درون منافذ به صورت جزئی از بتن اصلی در آمده و از آنجا که این مواد پایه سیمانی و از جنس بتن می باشند، پس از اجرا روی سطح بتن طبق قانون لوله های موئین و با مکانیزم فشار اسمزی به داخل بتن نفوذ نموده و با آهک آزاد و رطوبت موجود واکنش داده اند.

سپس با آن یکپارچه شده و مانع رسیدن یون های مخرب و رطوبت به درون هسته بتن و آرماتورها می شوند و بتن را در برابر نفوذ آب، یون های مخرب و مواد شیمیایی موجود در انواع فاضلاب و آب دریا مقاوم می سازند. ماده نفوذگر هیچ گونه ضرری برای آب آشامیدنی ندارد. قابلیت نفوذ بالا، مقاومت زیاد و اجرای آسان از دیگر خصوصیات مفید این ماده آب بند کننده می باشد.

در دورانِ پس از بتن ریزی لازم است مراقبت و محافظت از بتن به خوبی صورت گیرد و با روش های مناسب، شرایط رطوبت و حرارت بتن بطور مناسبی حفظ شود. مدت زمان عمل آوری بتن بطور معمول بیش از 72 ساعت بعد از بتن ریزی این بخش طول میکشد. مراقبت و عمل آوری بتن در روند کسب مقاومت بتن و کیفیت بتن در بهره برداری مهم می باشد.

پذیرش بتن در کارگاه براساس نتایج آزمایش مقاومت فشاری نمونه های برداشته شده از بتن مصرفی صورت می پذیرد. حداقل یک نمونه از هر رده و از هرنوع بتن در هر روز الزامی است. بتن مصرفی باید دارای کارایی لازم برای جاگرفتن در زوایا و گوشه های قالب و احاطه آرماتور و ایجاد تراکم، بخصوص در اطراف درزهای انبساط باشد.

کلیه سازه های بتنی اعم از مخازن آب، تصفیه خانه ها و تلمبه خانه ها باید آب بند شوند و درحد استاندارد مخازن آب مورد آزمایش قرارگرفته و تنها پس از تایید دستگاه نظارت می توان مراحل بعدی عملیات روی آن را انجام داد. برای آزمایش آب بندی کف و دیواره مخزن با سرعت حداکثر یک متر در روز پر می شود بعد از گذشت حداقل 3 روز (زمان لازم برای جذب آب توسط دیوار و کف)، سطح آب اندازه گیری می شود.

پس از گذشت 7 روز مجدداً سطح آب اندازه گیری می شود. میزان افت سطح آب پس از اصلاح برای اتلافات ناشی از تبخیر یا اضافات ناشی از بارندگی، نباید از کوچکترین دو مقدار عمق آب تجاوز نماید. در صورت عدم رضایت بخش بودن آزمایش بایستی 10mm یا 1/500 ترمیم در محل نشت ها و ترک ها انجام و سپس آزمایش مجدد انجام شود.

از آنجا که عملیات آب بندی بتن و سازه های بتنی بستگی زیادی به شرایط پروژه دارد، لذا برای هر پروژه راهکار مناسب همان پروژه را می توان ارائه داد. یکی از مهمترین نکات در هنگام آب بندی سازه های بتنی توجه به نوع آب بندی بتن می باشد. زمانی که هیچ راهکاری برای آب بندی از داخل سازه وجود ندارد و یا امکان تخلیه مخزن بتنی یا لاگن های فاضلاب جهت ترمیم و آب بندی از داخل و در فشار مثبت وجود ندارد، می توان از روش های آب بندی بتن در فشار منفی استفاده نمود. البته این روش ها در نوع خود بسیار دشوارتر و تا حدودی پرهزینه تر از آب بندی بتن در فشار مثبت هستند. یکی از این روش ها، استفاده از مواد آنی گیر بتن می باشد البته اعمال آنی گیر در بتن نیازمند مهارت و تجربه می باشد و کاری تخصصی می باشد.

اساس کار با آنی گیر بدین صورت است که ابتدا باید آب را در مقاطع جاری با استفاده از ابزار و یا لوله به طور زهکش به یک نقطه هدایت کرد و در یک جا متمرکز نمود. سپس آنی گیر را آماده نموده و به سرعت و با فشار زیاد بر روی محل نشتی قرار داد و تا قطع کامل جریان آب تحت فشار گذاشت. البته باید دقت نمود که وقتی نشتی آب در یک مخزن بتنی مسلح از بیرون متوقف می شود این بدان معناست که آب تا پشت شبکه آرماتور رسیده است و عملیات تخریب آرماتور انجام می شود و پدیده اکسیداسیون آرماتور در حال اتفاق است و معمولا آب بندی از بیرون در سازه های بتنی بطور موقت انجام می شود و نه بعنوان آب بندی نهایی و قطعی.

پدیده اکسیداسیون و ایجاد پیل های الکتروشیمیایی در اطراف آرماتور (خورگی آرماتور):

آرماتور از جنس فولاد (آهن + کمتر از 2 درصد کربن) می باشد و یک نوع آلیاژ است. لذا هر دو نقطه از این آلیاژ در همسایگی یکدیگر کاملاً از نظر مینرالوژی و ریز ساختاری و همچنین سطح انرژی تفاوت دارند. این اختلاف در سطح انرژی منجر به ایجاد تفاوت در اکتیویته این نقاط نسبت به یکدیگر می گردد و ناحیه ای که اکتیویته بالاتری دارد در شرایط خاصی مثل حضور آب، اکسیژن و یک یون فعال در جهت جابجا نمودن الکترون ها، تمایل به از دست دادن الکترون (اکسید شدن) خواهد داشت. لذا زمانی که یک یون فعال همانند کلراید خود را از طریق لوله های موئین بتن به اطراف آرماتور برساند، طی یک مکانیزم ساده شروع به جابجایی الکترون از ناحیه اکتیوتر (آند) به ناحیه با اکتیویته پایین تر (کاتد) نموده و یک پیل الکتروشیمیایی بسیار کوچک ایجاد می نماید.

آن نواحی در حکم الکترودها و خود این یون و محیط مرطوب در حکم الکترولیت این پیل ایفای نقش می نماید. نکته قابل توجه در این فرآیند علاوه بر از بین رفتن آرماتور، افزایش حجم شدید ایجاد شده و ایجاد تنش های فشاری بسیار شدید میباشد و بالطبع تنش بوجود آمده در اطراف آرماتور، طی گذشت زمان می تواند به راحتی کاور بتنی را از زمین بتنی جدا نماید. پس از این مرحله سرعت این فرآیند بدلیل دسترسی راحت تر یون های کلراید و... به آرماتورهای لایه های بعدي افزایش چشمگیری یافته و در واقع تخریب سازه بصورت تصاعدی پیش خواهد رفت.

این پدیده در هنگام استفاده از مواد آب بندی بتن و به ویژه در زمان استفاده از نفوذگر اتفاق می افتد. در واقع هنگام آب بندی بتن ماده نفوذگر طبق قانون لوله های مویین از طریق فشار اسمزی وارد ماتریس بتن شده و در عمق بتن نفوذ می نماید. این ماده پایه سیمانی که یکی از بهترین موادآب بندی بتن از عمق است پس از ورود به داخل بتن در حضور رطوبت با آهک آزاد موجود در بتن وارد واکنش شده و شروع به تشکیل کریستال هایی معدنی در تمام جهات می نماید.

به فرایند تشکیل این کریستال ها در هنگام آب بندي بتن با مواد نفوذگر پدیده کریستالیزاسیون می گویند. این کریستال های نامحلول در آب کلیه منافذ و لوله های ریز و میکرونی بتن را پر نموده و پس از گذشت حدود 60 روز به اوج رشد و تکثیر خود می رسند. با وجود این کریستال ها بتن از درون پرتر و یکپارچه تر شده و از تراکم بیشتری برخوردار خواهد شد و همین یک دلیل کافیست تا نفوذگر به عنوان بهترین ماده آب بندی بتن مورد استفاده قرار گیرد.

یکی از مهم ترین دلایل آب بندی ثانویه سازه های بتنی جلوگیری از حمله سولفاتی می باشد. فرایند مخرب سولفاته شدن، یکی از فرایند های تخریبی انبساط زا می باشد و عاملی که می تواند در تسریع این واکنش شیمیایی نقش بسزایی داشته باشد حضور پررنگ فاز C3A در آنالیز مینرالی سیمان پرتلند می باشد. به عبارت دیگر با توجه به حضور دائمی یون های سولفات در فاضلاب، هر چه میزان فاز C3A در سیمان مصرفی از 3 درصد بیشتر باشد میزان حمله سولفاتی شدیدتر و اثرات تخریبی آن بیشتر خواهد بود آنجایی که سیمان های تولید شده در ایران (حتی سیمان تیپ V) دارای درصد قابل توجهی ( بیش از 5 درصد ) فازC3A می باشد، لذا انجام فرایند سولفاته شدن اجتناب ناپذیر می باشد و تنها راه جلوگیری از این فرایند ممانعت از دسترسی یون های سولفات به زمینه بتنی (خصوصا درون لوله های موئین) می باشد.

یکی از راه های خوب برای ممانعت از نفوذ بون ها به درون ماتریس بتن، استفاده از مواد نفوذگر بتن می باشد. با توجه به خاصیت پوشانندگی نفوذگر و این نکته که ماده نفوذگر بر خلاف مواد پلیمری لایه لایه نخواهد شد، لذا بهترین انتخاب خواهد بود و از دوام کافی برخوردار بوده و به صورت بسیار موثری از واکنش سولفاته شدن جلوگیری می نماید. با توجه به توضیحات بالا بهترین روش قابل اجرا جهت جلوگیری از فرآیند های مخرب مذکور، مسدود نمودن مسیرهای منتهی به آرماتور یا لوله های مویین کاور بتنی می باشد.

آب بندی سازه های بتن چیست؟

سازه های بتنی از سه منظر دوام، بهره برداری و زیبایی نیازمند آب بندی می باشند. سازه های بتنی گویای لحاظ تمهیدات لازم برای جلوگیری از نفوذ یا عبور آب یا سایر مایعات از مقطع بتن می باشد. روش های مختلفی برای آب بندی بتن وجود دارد. سه روش عمده آب بندی سازه های بتنی، آب بندی در حین ساخت، آب بندی به روش پوشش های سطحی یا نفوذگر و آب بندی به روش تزریق می باشد. باید توجه داشت که آب بندی بتن در بسیاری از مواقع با وجود اینکه ما شاهد ورود آب از قسمتی و خروج آن از سمتی دیگر نیستیم به لحاظ دوام سازه دارای اهمیت بالایی می باشد.

بدیهی است که مطمئن ترین روش و کارآمدترین روش همواره آب بندی ازه های بتنی با به کارگیری تمهیدات در حین ساخت می باشد. این امر می توان با استفاده از کاهش نفوذپذیری بتن، استفاده از افزودنی های بتن آب بند کننده و نصب واتراستاپ آب بندکننده بتن یا استفاده از پوشش های آب بندی در جهت فشار مثبت تحقق یابد. اما متاسفانه با این وجود در بسیاری از مواقع مشاهده می شود به دلایل اقتصادی و یا عدم آگاهی کافی سازندگان و تصمیم گیران این سیستم آب بندی در سازه های بتنی صورت نمی گیرد. لذا در این صورت در گام دوم می توان برای آب بندی بتن از یکی از دو روش رایج آب بندی سازه های بتنی یعنی آب بندی به روش تزریق رزین های پلی یورتان و اپوکسی و یا روش آب بندی با استفاده از انواع پوشش های آب بندی استفاده کرد.

تذکر:

پوشش های آب بندی دارای گونه های مختلفی می باشند که هر یک متناسب با شرایط بهره برداری و محدودیت های مالی و اجرایی، انتخاب و قابل استفاده می باشند. لذا آنچه در آن بین می تواند درانتخاب روش آب بندی بتن مورد توجه باشد لحاظ حداکثر دوام آب بندی سازه های بتنی می باشد.

از جمله انواع پوشش های آب بندی بتن می توان به موارد ذیل اشاره کرد:

از مزایای استفاده از آب بندی به روش تزریق رزین پلی یورتان و اپوکسی می توان به امکان از اجرای آب بندی در فشار مثبت ومنفی، حداکثر دوام سازه بتنی به علت جلوگیری از ورود آب به سازه و سرعت بالای اجرا می باشد. از مشکلات عمده این روش آب بندی بتن، تخصص بالای مورد نیاز، نیاز به تجهیزات خاص و گران قیمت مورد نیاز و قیمت گران تر این روش آب بندی بتن می باشد.

پلی یورتان ها پلیمرهایی هستند که دارای پیوند یورتانی بوده و از طریق واکنش افزایشی بین یک گروه ایزوسیانات و یک ترکیب داراي هیدروژن فعال مثل گروه هیدروکسیل شکل میگیرند. مهمترین ویژگی این گروه از پلیمرها این است که پس از واکنش ساختاری پایدار بوجود می آیند. در این روش آب بندی بتن، رزین های پلی یورتان یک جزئی یا دو جزئی با پمپ مخصوص تزریق در محل های نفوذ آب تزریق می شوند و باعث آب بندی جسم بتن از داخل و عمق می گردد.

مزایای آب بندی به روش تزریق پلی یورتان

 

ترک های موجود در بتن با توجه به اهمیت سازه و علل وقوع آن ها دسته بندی و تعمیر و بازسازی نمود. تزریق رزین اپوکسی تحت فشار concrecte resin injection systems و پکرگذاری به منظور جوش دادن عضو بتنی گسیخته شده دراثر ترک خوردگی، از جمله روش های مقاوم سازی کاربردی می باشد. اپوکسی تزریقی خلل ها و ترک های بتن را پر کرده و همچنین مانند سد پوشش محافظ از ورود آب به داخل سطوح جلوگیری می نماید. رزین های اپوکسی مورد استفاده در سیستم های تزریق به بتن از اختلاط دو جزء رزین سخت شده (set) و جزء عمل آورنده (curing agents) یا سخت کننده (hardeners) حاصل میشود. رزین تزریقی ویژگی های چسبندگی بسیار عالی، مقاومت شیمیایی در برابر اسیدها، افت کم، زود سخت شونده (زمان عمل آوری پایین) و مقاوم در برابر رطوبت دارند.

1) تمیز نمودن سطوح ترک های موجود با استفاده از مواد شیمیایی مخصوص و نصب روزنه های تزریق در فواصل مشخص

2) درزبندی سطوح ترک توسط چسب های ویژه به منظور تحمل فشار ناشی از تزریق تا امکان نفوذ رزین اپوکسی فراهم شود

3) تزریق رزین اپوکسی مخصوص (با چسبندگی کم و زمان گیرش مناسب و تنظیم شده) توسط پمپ های ویژه از پایین ترین روزنه

4) به محض ریزش رزین از روزنه تزریق بعدی، شیر روزنه بسته می شود و از روزنه بعدی ادامه عملیات تزریق انجام می شود. فشار اولیه تزریق معمولا 25 اتمسفر می باشد که در طی اجرای تزریق به تدریج فشار افزایش داده میشود.

5) به منظور بررسی و اطمینان از تزریق صورت گرفته و میزان نفوذ رزین اپوکسی در بتن، مغزه گیری از ترک ها صورت میگیرد. همچنین میتوان نمونه های بدست آمده را با استفاده از جک بارگذاری شکست و صفحه شکست مغزه را بررسی کرد.

آبریزش Leakage آب در بتن هایی که تحت فشار آب باشند (نظیر آب بندی تونل ها، تاسیسات بتنی زیر دریایی، چاله آسانسورها و ...) توسط تزریق پلی یورتان دو جزئی قابل ترمیم و آب بندی می باشد. پلی یورتان در ترکیب با آب واکنش نشان داده و حدودا 10 تا 15 برابر متورم میشود. بدین ترتیب کلیه درزها، خلل ها و ترک های داخل بتن پر میشود. این محصول توسط پمپ مخصوص توسط اکیپ مجرب شرکت جهت آب بندی فشار منفی آب در بتن تزریق میشود.

این روش آب بندی بتن بر مبنای ایجاد لایه نفوذ ناپذیر به روش لاینینگ در سطح بتن صورت میگیرد. بسته به شرایط سازه و عملکرد مورد انتظار از سیستم مورد بهره برداری، این شرکت از مواد آب بندی بتن با پایه های مختلف تولیدی شرکت های معتبر جهانی استفاده می کند. این روش برای آب بندی تصفیه خانه های آب و فاضلاب، مخازن ذخیره مایعات، تونل ها و کانال های انتقال مایعات، استخرهای چربی گیر کارخانه های صنعتی، پتروشیمی و پالایشگاه ها کاربرد فراوانی دارد.

1. زیر کار باید تمیز و عاری ازهرگونه ذرات سست و گردغبار، رنگ، روغن، چربی، پرایمر و پوشش های قدیمی باشد. بعضا برای بهتر نفوذ و چسبندگی ماده لاینینگ سطح بیت را ساب می زنند.
2. ماهیچه اي با حداقل ابعاد 3*3 سانتی متر با استفاده از ترمیم کننده یا ملات پر سیمان باید بین درزهای کف و دیوار اجرا شود.
3. تمام سطوح ناصاف و متخلخل، حفرات میان بولت و... باید توسط ماده ترمییم کننده پر شده و تسطیح گردد. برای درزهای متحرک از ماستیک پلی اورتان استفاده شود.
4. با استفاده از همزن برقی (دریل+پره) دو جزء مایع و پودری را مخلوط نمایید. توجه داشته باشید که همیشه جزء پودری به جزء مایع افزوده گردد و در حین افزودن جزء پودری به مایع، همزن برقی روشن باشد (این کار باعث اختلاط بهتر اجزا می شود).
5. حتما پیش از اجرای مخلوط آماده مقاطع زیر کار با استفاده از آب شیرین اشباع نمایید.
6. ماده لاینینگ باید روی مقاطع مرطوب اجرا شود .اما هرگز آب ایستا روی مقاطع موجود نباشد.
7. مواد آماده را با استفاده از قلم موی بزرگ یک دست روی سطح اجرا نمایید و پس از خشک شدن دست اول (به فرمی که دست به آن نچسبد) لایه دوم را روی آن اجرا نموده و پس از خشک شدن لایه دوم به مدت 24 ساعت سطوح را با اسپری نمودن آب شیرین مرطوب نگه دارید.

1. حتما در طرح اختلاط بتن مواد فوق روان کننده و میکرو سیلیس گنجانده شود.
2. نسبت آب به سیمان پایین باشد (اسلامپ پایین).
3. قبل از بتن ریزی کاور بتن چک شود تا آرماتورها یا سیم آرماتور بندی به قالب چسبیده نباشد زیرا این مناطق بعدا مستعد نشت می باشند.
4. همه جای بتن خوب ویبره خورده باشد.
5. بعد از عمل آوری و قبل از آب گیری تا قسمت هایی که آب بالا می آید چسب بتن با قلم موی بزرگ زده شود، زیرا منافذ مویی گرفته می شود.
6. اگر احیانا مناطقی دچار نشتی شدند دو تا سه روز به آن فرصت دهید قطعا نشت آن کاهش یا به کل قطع می شود.
7. در رابطه با قسمت هایی که نشتی قطع نشد می توان با استفاده از ماده آنی گیر، نشت را مهار کرد قبلا در متن شرح داده شد. همانطور که ذکر شد این کار تخصصی می باشد.

واتراستاپ پی وی سی:

با هدف جلوگیری از نشت و عبور آب از درزهای اجرایی، انبساطی و مقاطع قطع بتن ریزی طراحی شده است که بسته به نوع مقطع مورد کاربرد و شدت فشار سیال شکل آن تغییر می نماید. دارای واتراستاپ سوراخ دار و بدون سوراخ می باشد. خواص و اثرات واتراستاپ شامل انعطاف پذیری زیاد، مقاومت کششی، تنوع سایز و اشکال ظاهری، مقاوم در برابر محیط شیمیایی و خورنده، حفظ عملکرد و کارایی برابر با عمر بتن می باشد. واتر استاپ حفره دار در درزهای انبساط و ژوئن ها اجراء می شود و حفره بایستی کاملا در محل درز قرا گیرد تا در زمان انبساط و انقباض سازه، تنش های وارده را به خوبی کنترل نماید.

یکی از موارد اجرایی که باید قبل از اجرای آرماتوربندی و قالب بندی سازه های آبی در نظر گرفت، محل قرارگیری لوله های ورودی و خروجی و اجرای اصولی و فنی آن است. جهت آب بندی قسمت هایی که این تأسیسات اجرا می شود باید لوله های مذکور دارای پد آب بندی (پرده آب بند) به عرض حداقل 80 میلی متر در دور تا دور لوله اجرا نمود تا از عبور آب از اطراف لوله جلوگیری کند. در هنگام اجرای قالب بندی نیز شابلن مناسب براساس سایز لوله ها را تهیه کنید و قالب بندی را انجام دهید. چرا که در بسیاری از سازه های بتنی نشت های آب در اطراف این لوله ها بدلیل ضعف اجرایی قالب بندی و تجمع آرماتور بندی و عدم دقت در بتن ریزی ایجاد میگردد. راهکار جدید استفاده از واتراستاپ بنتونیتی نیز به جای این پدهای آب نیز بعضی مواقع در صورت تعجیل استفاده می شود.

 

محل درزهای اجرایی (قطع بتن ریزی) درنقشه های اجرایی مشخص میشود. تعداد درزهای اجرایی باید در کمترین حد لازم انتخاب شود. باید در محل قطع بتن ریزی از واتراستاپ پلاستیکی از نوع پی وی سی (pvc) به عرض 20 تا 30 سانتی متراستفاده شود. درصورتی که قطعه ای از بتن را نتوان در یک مرحله بتن ریزی نمود و در نقشه هم محلی برای درز پیش بینی نشده باشد، این محل قبل از بتن ریزی باید با هماهنگی دستگاه نظارت تعیین شود تا شرایط لازم برای جلوگیری از اتصال سرد ایجاد شود. شروع و قطع بتن ریزی باید به گونه ای باشد که مانع ایجاد درزهای مکرر در سازه گردد. پوشش ژئوممبران روی یک استخر بتنی حین اجرا نیز آب بندی را ایجاد می کند. در انتخاب نوع ژئوممبران دقت کنید. همچنین نباید در اتصالات آن از زوایای تند استفاده کرد. اتصال ورودی و خروجی، با یک خرطومی از جنس ژئوممبران انجام شود.

گروه صنعتی بتن آرپوم با مشاورانی حرفه ای شما را در این زمینه راهنمایی می کند. محل اتصال دو دیوار بتنی یا کف با دیوار معمولا بیشترین فشار وزن آب را تحمل میکنن و به دلیل نود درجه بودن یا تیز بودن بار آب به صورت نقطه ای وارد شده و باعث فرار کردن آب و نشتی میشود که توصیه ما به شما این است که از واتراستاپ های پی وی سی در عرض های مختلف استفاده کنید و گوشه ها را ماهیچه کشی و یا کرو کنید تا مانع از ضربه زدن و خارج شدن آب از داخل به خارج شوید.

نکته: گاهاً در برخی از سازه های آبی بزرگ دیوارهای آن به صورت دو مرحله ای یا چند مرحله ای اجرا میشود که به دلیل عدم چسبندگی بتن قدیم به جدید دچار نشتی از آن قسمت میشوند که توصیه ما استفاده از واتراستاپ های هیدروفیلی و بنتونیتی به صورت نوار در بین مقاطع است تا مانع از نشتی آب شود.

 

ازجمله مواردی که در موقع اجرای سازه های بتنی که در پروژه های آبی و فاضلابی باید مدنظر قرار بگیرد، این است که استفاده از اتصالات قالب بندی استاندارد و اسپیسرهای (فاصله نگهدار) مناسب استفاده شود. در سازه های بتنی مذکور از اسپیسرهایی استفاده کرد که کمترین سطح مقطع را داشته وهمچنین دارای باربری مناسب باشد و ممکن است اهمال در این زمینه باعث نشت گردد (اسپیسرهای دیواری بسیار مهم می باشند). در دیواره ها نیز حتماً از میان بولت های با پرده آب بند استفاده گردد. به هیج وجه مجاز به استفاده از سیم قالب بندی در مهار قالب های سازه آبی نیستیم لذا استفاده از میان بولت ها بهترین راه حل میباشد.

نتایج بحث نشان می دهد که هم در حین ساخت و هم در قالب بندی و بتن ریزی و هم نصب واتراستاپ ها باید دقت بسیاری به عمل آورد و این مقاله بیشتر سعی بر معرفی مواد و مصالح مناسب و رایج مورد استفاده حین ساخت و قالب بندی، واتراستاپ های رایج و جدید متمرکز شده است و تصاویر و نقشه های اجرایی مربوطه نیز ارائه گردیده است. همچنین در رابطه با نکات قالب بندی اجرایی و بازشوهای بررسی شده و برای رفع نقایص اجرایی احتمالی از تکنیک ها و مواد نوین استفاده شده در پروژه را بررسی گردیده است و بنظر می رسد لزوم تدوین آیین نامه برای کنترل و نظارت این مواد ضروری است. بر هیچ کس پوشیده نیست که افزایش کیفیت و دوام پروژه ها عمرانی و سازه های بتنی در حین ساخت و بهره برداری مستلزم سوق به سمت ارائه خدمات تخصصی و هدفمند می باشد.

این امر بخصوص در پروژه تخصصی و حساس تر مانند تعمیرات وبازسازی سازه های بتنی که بازدهی و نتیجه گیری از آن ها صفر یا صدی می باشد، رنگ و بوی جدیدتری به خود می گیرد. پس در حین ساخت با اندکی هزینه و مدیریت بیشتر و رعایت نکات اجرایی می توان از هزینه های تعمییرات و نواقص ناشی از سهل انگاری در هنگام ساخت کاست و مخازن و سازه های بتن بدون عیب و نقص و با دوامی با طول عمر بالا ساخت. گروه صنعتی بتن آرپوم در این راستا با مشاوره ای حرفه ای و ارائه محصولات با کیفیت عالی در جهت پیش برد این اهداف شما را یاری خواهد کرد.